معمولا از اشعه ماورای بنفش جهت میکروب زدایی بهتر آب در کنار روشهای دیگر مانند کلرزنی و اسمزمعکوس استفاده می کنند.

این اشعه دارای طول موج 250 تا 270 نانومتر است. برای تولید انرژی Ultra Violet ray ( UV ) با زدن قوس الکتریکی، لامپ حاوی بخار جیوه را باردار می کنند این عمل موجب تولید انرژی شده و  اشعه فرابنفش منتشر می شود.

این اشعه با تاثیر بر روی پروتوپلاسم و آنزیم سلولها سبب نابودی آنها می گردد. این اشعه قادر است فرم فعال باکتری، ویروس، تک یاخته و اسپور را غیر فعال و از تکثیر آنها جلوگیری کند. بسیاری از میکروارگانیزمهای بیماری زا عمر کوتاهی دارند و در صورت عقیم و غیر فعال شدن ، از بین می روند.

برای بهره برداری از تکنولوژی ماورای بنفش در تصفیه آب ، لامپ  را یا در خارج از آبی که قرار است تصفیه شود، قرار می دهند، یا اینکه آن را در درون آب  معلق می کنند. اگر قرار باشد این لامپ ها درون آب معلق شوند ، آنها را درون لوله های کوارتزی موسوم به Sleeve  قرار می دهند تا سرد نشوند. اگر آب حدود سه ثانیه در معرض این اشعه قرار بگیرد، ضدعفونی می شود.

مزایا و معایب تصفیه آب به وسیله اشعه ماورای بنفش (UV) :

عدم تولید محصولات جانبی زیانبار مانند تری هالومتان ها (که در اثر کلر زنی به وجود می آیند) ، بالا بودن ضریب اطمینان و مصرف کم انرژی از مزایای این روش محسوب می شود. اما به علت عدم ایجاد اشعه باقیمانده در داخل آب ، قادر به حذف آلودگی های احتمالی ثانویه که ممکن است بعد از تابش اشعه وارد آب شوند، نیستند.

لازم به ذکر است که لاشه میکروارگانیزمهای غیر فعال شده ، در آب باقی می ماند و می‌تواند تبدیل به خوراکی برای سایر میکروارگانیزمها و انگل های دیگر که پس از گندزدایی اولیه ، آب در معرض آنها قرار می گیرد ، شود. اشکال دیگری که در گندزدایی آب به وسیله اشعه ماوراء بنفش وجود دارد این است که احتمال دارد گروهی از میکروارگانیزمها به دلیل وجود ذرات معلق بسیار ریز در آب به طور کامل در معرض تابش اشعه قرار نگیرند و یا عده ای از آنها در سایه ذرات ریز معلق در آب پنهان شده و از تابش اشعه در امان بمانند.